Over mij

Dus dat is mijn grens....!

Ik werkte veel, soms meer dan 40 uur. Ik was altijd bezig en had ook overal tijd voor. Collega's uit de brand helpen, sporten, leuke dingen doen naast mijn werk, natuurlijk!

Ik genoot ervan dat ik zoveel kon en dat mensen mij nodig hadden. Ik kreeg drie kinderen en werkte nog steeds fulltime. Het was enorm puzzelen om alles geregeld te krijgen, maar het lukte iedere keer. En daar was ik best trots op. Natuurlijk kun je alles, als je maar wil dacht ik altijd.

Maar toch kwam er een moment waarop het niet meer lukte. Mijn moeder werd ernstig ziek en ik wilde er voor haar zijn. Werken, het gezin en mantelzorg(en), dat kon ik echt niet allemaal tegelijk. Ik zat ineens thuis. Van een energieke duizendpoot was ik veranderd in een boze bankhanger. Ik had totaal geen energie meer en was heel erg moe. Ik herkende mezelf echt niet meer.

Tijd om in de spiegel te kijken en eerlijk te zijn naar mezelf. Waar krijg ik energie van en waar moet ik echt op de rem trappen? Ik heb mezelf opnieuw leren kennen.

Hardlopen heeft me gered zou je kunnen zeggen. Ik heb gemerkt dat ik door het hardlopen zowel kan ontladen als ook kan opladen. Sterker nog, als ik een tijdje niet hardloop (of sport) merk ik dat meteen aan mijn humeur!

Heel bewust heb ik gekozen om mensen te helpen mentaal en fysiek weer fit te worden, om te leren beter voor zichzelf te zorgen zodat ze weer trots kunnen zijn op wie ze zijn en weer zin krijgen om zich in te zetten voor hun passie.

Gratis intake

Visie

Een burn-out is als een sluipmoordenaar. Het begint namelijk ongemerkt. Grenzen vervagen en schuiven langzaam maar zeker op, totdat ze niet meer zichtbaar zijn. Je herkent je eigen grenzen niet meer, maar je weet ook niet meer wat je wel of niet leuk vindt.

Het maakt me verdrietig en boos als ik mensen zie worstelen om maar hun hoofd boven water te houden en dat te doen wat er in hun ogen moet. Ik zie mensen niet goed voor zichzelf zorgen, zich wegcijferen, onzeker zijn. Dat is niet nodig!

Een burn-out gaat niet vanzelf over, dat kost tijd en moeite. Twee weken vrij nemen is echt niet voldoende. Maar weet wel dat hoe langer je wacht des te langer duurt het om de weg terug te vinden. Je klachten kunnen zelfs chronisch worden. Dat kan en mag je niet laten gebeuren.

Zorgen voor jezelf is cruciaal. Als je goed voor jezelf zorgt kun je ook voor anderen zorgen.

Yvonne Koobs

Ik ben positief, kijk altijd wat er wel mogelijk is. Niet dat ik de hele dag zingend door het leven ga, ik ben wel realistisch. Bovendien kan ik niet zingen.

Ik ben gemotiveerd en gedreven. Om mezelf scherp te houden, stel ik doelen voor mezelf en wil ik nieuwe dingen leren. Tegelijkertijd let ik op mijn balans. Ontspanning is onlosmakelijk verbonden met inspanning voor mij. Ontspannen doe ik door een goed boek te lezen, te genieten van lekker eten en motor te rijden.

Mensen noemen mij wel confronterend en kritisch, maar altijd met humor. Ik luister, maar neem niet snel iets aan voor waar, ik vraag door tot ik weet waar het echt om gaat.

Ik ben altijd in beweging: hardlopen, wandelen, power workout of zwemmen. Om de voordelen te ervaren van bewegen is het niet noodzakelijk is om een topconditie te hebben.

Ik ben open en oprecht. Als een klant aan zijn/haar toekomst wil werken, dan loop ik letterlijk en figuurlijk met ze mee.

Echt Yvonne:

- Ik loop heel graag hard, zo vaak mogelijk en toch ben ik nog steeds zenuwachtig voor een wedstrijd

- Als we op reis gaan moet er altijd een goed boek mee

- Ik word het liefste wakker met een goede espresso

- Ik heb totaal geen groene vingers, maar koop wel graag nieuwe planten

- Ik kom tot rust als ik buiten ben: in het bos of aan het strand dat maakt niet uit

- Ik ben stapelgek op mijn man en kinderen